Epitetet dhe cilësitë legjendare të fiseve

Këto legjenda poashtu ndërrojnë nga krahina në krahinë. Sadik Asllani nga Kijeva e Llapushës jep këtë version:

"Një malësore paska thënë: 'E dëshiroj burrin që i ka mnetë e Gashit, sytë e Kelmendit, qafën e Krasniqes, gjyksin e Berishës, e kujdesin e Bytyçit'. Kur e pyetën pse, u përgjigj: "Shumica prej Gashit janë të mençëm. Kelmendi janë largpamës. Krasniqi e kanë qafë e gatë, që të vonojë fjala sadopak e mos të delë e pagdhendun. Ndonjëherë duhet me i ra me gjoks, sikur Berisha. Po, besa duhet t'kujtojë dhe t'mramen sikur Bytyçi"

Në një version tjetër shumica e këtyre epiteteve ndryshojnë:

Një fjalë e urtë popullore thotë: “Menja e Gashit, syni i Krasniqës, inati i Berishës, trimnia e Kelmenit, gjarpnia e Thaçit.”

Këtu ka versione krahinore, ndaj thënie të tilla kanë vlerë vetëm brenda kontekstit krahinor dhe historik, por jo në mënyrë absolute.