Zakone të varrimit

Të parët tanë, pellazgo-iliro-thrakë, i digjnin të vdekurit mbi një turrë drush. Kjo nga një anë bëhej me mendimin që shpirti të ngjitet në qiell së bashku me tymin, nga ana tjetër mendohej që hiri i të vdekurit në këtë mënyrë duhej t'i kthehej tokës, sepse çdo gjë nga toka është bërë e në tokë do të kthehet. Sipas fesë së lashtë edhe i pari ynë Pellazgu kishte lindur nga toka.

Të parët tanë kishin zakon të prisnin tri ditë nga vdekja e deri te kremimi. Gjatë kësaj kohe flijohej një mëzat, dhe njerëzit festonin, bënin gara të ndryshme sportive sidomos gara me karroca me kuaj dhe gara me armë (luftarake). Ditën e kremimit bëheshin edhe gjama e burrave dhe vajtimi i grave.