Falli

Mantika ose arti i parashikimit, falli, në gjuhën shqipe është përshkruar me dy folje: hedh fall dhe shtie fall.

Kjo na tregon që ka pasur dy mënyra të konceptimit të fallit: njëra që i ngjan lojës me zare prandaj thuhet hedh fall, ngjashëm siç hedh zarin; dhe tjetra shtie fall që ngjan me 'shtie brum' 'shtie kos' 'shtie turshi' etj., pra në rastin e dytë falli konceptohet si një lloj fermentimi, ashtu që ka dy faza, faza ku njeriu shtie fallin, dhe faza e dytë kur ai 'ardhet' andaj duhet shikuar rezultati. Nga folja 'shtie' rrjedh edhe fjala 'shtjes' 'shtjesët' që do të thotë orakuj. Pikërisht me këtë fjalë i emëron Naim Frashëri fat-thënësit e Dodonës.

Shpatulla. Besim popullor. Shpatulla e kafshës, sidomos e dashit, si fjalë e lidhur me lat. scapula, është përdorur nga fiset veriore edhe në fillim të shekullit XX për të parathënë të ardhmen, sidomos për punë vdekjesh, luftërash dhe moti.

Eshtrat e kraharorit të pulës, sidomos të pulave të zeza, gjithashtu ngriheshin e mbaheshin lart në dritë për të parashikuar të ardhmen. Të parathënat nga eshtrat e pulës kishin vlerë vetëm për atë që e kishte mbajtur pulën në fjalë të paktën dyzet ditë, përndryshe parashikimi vlente për atë që e kishte patur pulën më parë.

Profecitë. Besime popullore. Shqiptarët u vishnin aftësi parashikuese sendeve të ndryshme të mjedisit të tyre. Më i rëndomtë në veri të vendit ka qenë parashikimi me anë të kockës së shpatullës (shih) të deshëve a të bagëtisë ose me eshtrat e kraharorit të pulës. Kohë të volitshme për të parashikuar të ardhmen e fëmijës qenë ato kur për herë të parë ai qethte flokët, priste thonjtë dhe i dilnin dhëmbët.