Mashtrimi masonik

Rasti i Masonerisë është një çështje shumë e vështirë pasi kjo organizatë ka qenë në qendër të vëmendjes për mjaft kohë. Një letërsi e tërë polemike sillet rreth këtij rendi në lidhje me natyrën e tij, qëllimet e tij, origjinën e tij, etj. Është e rëndësishme për ata që janë të interesuar në historinë e ideve të dinë për këtë organizatë në mënyrë që të kenë një kuptim të qartë të botës aktuale. Sigurisht, nuk ka nevojë të thellohemi në teoritë e konspiracionit kur studiojmë Frimasonerinë pasi që ky artikull do të paraqesë vetëm arsyet kryesore pse natyra dhe qëllimet e këtij urdhri janë shumë problematike dhe asgjë nga këto nuk ka të bëjë me thirrjen e forcave okulte etj. Këtë lloj qasjeje ua lëmë të tjerëve.

Masoneria si organizatë u bë e njohur publikisht në 1717 ku lozha e parë u hap në Londër, e ndjekur shumë shpejt nga të tjerët në Francë dhe Gjermani. Sigurisht, kjo shoqëri sekrete duhet të ketë qenë aktive para kësaj date. Zyrtarisht, Frimasonët e konsiderojnë veten si trashëgimtarë të ndërtuesve të katedraleve, trashëgimtarë të ndërtuesve të piramidave dhe në fund të fundit trashëgimtarë të arkitektëve të tempullit të Salomonit në Jeruzalem: të gjithë ndajnë një sekret të përbashkët. Sigurisht, masoneria nuk është aspak e lashtë, megjithëse ka shumë të ngjarë që ajo të vijë nga korporatat mesjetare të përfshira në ndërtimin e katedraleve në të gjithë Evropën. Sidoqoftë, është mjaft e rëndësishme të përmendet që referenca përfundimtare e Masonerisë duhet të gjendet në Jeruzalem. Pra, si tre fetë abrahamike monoteiste, masoneria ka një marrëdhënie ose prirje të veçantë drejt këtij qyteti të shenjtë jo-evropian. Kjo pikë e përbashkët do të shpërfillet nga shumica e njerëzve, përkundrazi duke këmbëngulur në degëzimet dhe rrënjët okulte të këtij urdhri.

Në të vërtetë, Frimasoneria është mjaft e njohur për “origjinën e saj okulte”: Templare, Gnostike, Orfike, Mitratike, Rosikruciane, etj. Mjafton një përqendrim i shpejtë për të kuptuar që këto janë pretendime të kota nga vetë masonët për të uzurpuar gjithnjë e më shumë legjitimitet në fushën okulte, ose u atribuohen atyre gabimisht nga autorë të ndryshëm me njohuri sipërfaqësore. Është e rëndësishme të mbani mend se para ardhjes së botës moderne, shoqëritë tradicionale i konsideronin inicimet si faza shumë të rëndësishme në jetën e një personi, të vendosur në momentet kryesore midis lindjes dhe vdekjes. Një nga inicimet më të njohura ishte riti i pranimit të faktit që një fëmijë tani është një burrë plotësisht i rritur. Kjo ceremoni inicimi ishte pak a shumë e rrezikshme dhe publike, por gjithnjë rezultoi në njohje midis kolegëve. Një më privat kishte të bënte me korporatat: çdo zanat kishte sekretet e veta dhe çdo anëtar i ri duhej të kalonte inicimin për të përfunduar formimin e tij dhe të konsiderohej si një anëtar i ligjshëm i korporatës. Në fakt, asnjë sektor i shoqërisë nuk ishte i lirë nga ritet e kalimit, madje bota kriminale kishte – dhe akoma ka – ritet e saj të fillimit. Kjo ishte gjithashtu normë edhe për fetë, pasi pjesa e tyre ekzoterike ishte e arritshme për të gjithë ndërsa pjesa e tyre ezoterike ishte vetëm për iniciuesit, siç mund ta shohim në misteret e Eleusis ose në kultin e Mithras. Iniciativat e korporatave ishin ato operative, që do të thotë se një murator i iniciuar do të mësonte se si të priste gurë, të ndërtonte një ndërtesë komplekse, etj. Pavarësisht nga emri i tyre, Frimasonëve aktualë u mungon absolutisht kjo njohuri, dhe shumica e riteve të tyre nuk kanë asnjë lidhje me këtë fare. Prandaj, ne mund të konkludojmë se Frimasoneria është një urdhër krejtësisht spekulues. Si i tillë, ai duhet të jetë rezultat i degjenerimit të një korporate korrekte masone, e cila ishte e mbushur me elementë të ndryshëm problematikë.

Nga elementët problematikë, ne i referohemi një fryme përmbysëse që e ka animuar atë gjithnjë e më shumë. Një autor si Julius Evola ka nënvizuar tiparet përmbysëse të Frimasonerisë në vepra të ndryshme, veçanërisht në ‘‘Mystery of the Grail’’. Mjafton të them se masoneria duke uzurpuar kaq shumë simbole antike, rituale, mite, etj, është përpjekur të vendosë një monopol mbi fushën okulte aq shumë sa shumë naivë sot lidhin simbole antike të denjë për tu respektuar me Frimasonët. Midis budallallëqeve të ndryshme, disa individë besojnë sot që shqiponja jonë dykrenare është një dremitje e masonëve sepse duhet të gjendet në simbolikën e disa gradave masonike. Më shumë se turbullira e linjave dhe mbajtja e një lloj konfuzioni rreth këtyre temave, uzurpimi masonik është më tepër një përmbysje e traditave të mëparshme. Kjo është rrënja e shpirtit të tyre përmbysës.

Gjatë riteve dhe ritualeve të tyre, shfaqet një frymë përmbysëse. Disa rite synojnë drejtpërdrejt në monarkitë dhe Kisha si armiq për t’i shtypur në mënyrë që të përmbushin “hakmarrjen e Templarëve”. Me këtë urrejtje të institucioneve tradicionale, të kombinuara me ide filozofike që formojnë thelbin e Iluminizmit të shekullit të 18-të, Frimasoneria pregaditej për epokën e ardhshme të revolucioneve dhe për “çlirimin” nga kombësitë, traditat fetare, vetëdijen racore, vlerat familjare, identitetin gjinor, etj. . Në të vërtetë, Evola përmend interpretimin e tyre të historisë së Hiramit, ndërtuesit të Tempullit të Solomonit: “mbreti, i cili ishte i njohur si një nga njerëzit më të mençur të botës, zbuloi se përtej tij, ekziston një fuqi shumë më e madhe, një fuqi që në e ardhmja do të pohojë vetveten dhe do të ushtrojë sovranitet më të madh se ai i Solomonit: ky pushtet është populli. […] Ne, Frimasonët e Ritit Skocez, shohim në Hiram një personifikim të njerëzimit. “Evola komenton:” Riti, duke i bërë ata “Mjeshtra të Fshehtë”, duhet t’i përcjellë inicuesve Masonikë natyrën e Hiramit: me fjalë të tjera, duhet të bëjë ata pjesëmarrës të kësaj fuqie misterioze për të udhëhequr njerëzimin në formën e njerëzve dhe masave, një fuqi që duhet të eklipsojë atë të mbretit të shenjtë simbolik. “

Masat anonime moderne të demokracisë dhe globalizmit janë kështu produkte të pastra të idealit masonik të “Qytetarit të botës”. Në të vërtetë, në fund të fundit Frimasoneria është vetëm një universalizëm tjetër duke u mbështetur në materializëm, barazi, humanizëm, ateizëm (në pretendime ose në veprime), etj. Kjo është arsyeja pse motoja “Liria, Barazia, Vëllazëria” përshkruan kaq mirë këtë rend. Për ta përfunduar, në ditët e sotme për shkak se “përparimi” masonik pretendon të çojë tërë njerëzimin drejt lumturisë, idetë anti-tradicionale të Masonerisë janë në luftë me identitetet tona të rrënjosura dhe përpiqen t’i presin ato në nivele të shumëfishta. Idealet thelbësore të masonerisë vërtiten rreth antropocentrizmit të brendshëm dhe fanatik i cili ushqen universalizmin e saj në këmbim. Individët naivë zakonisht i kundërvihen masonerisë feve Abrahamike, por në fakt, masoneria nuk ndryshon aq shumë prej tyre: të gjithë janë të orientuar drejt Jeruzalemit, e gjithë superstruktura e tyre është e rrënjosur në traditat nga Bibla, të gjitha janë universaliste dhe antropocentrike, etj. Modus operandi i masonerisë është madje i njëjtë: së pari duke plagjiatuar traditat e lashta dhe duke i pretenduar ato si një trashëgimi të drejtpërdrejtë (ose duke mbajtur konfuzion rreth kësaj), pastaj duke i kthyer ato në parodi të vetvetes së tyre të mëparshme falë frymës së përmbysjes, dhe së fundmi duke vendosur një monopol në fushën e okultizmit ashtu si kanë bërë Abrahamikët në fushën fetare. Prandaj nuk është larg mendsh të konsiderosh Frimasonerinë si Bolshevizmin e shekujve 18 dhe 19. Për shkak të natyrës së saj përmbysëse, ekziston vetëm një zgjidhje në trajtimin e masonerisë: refuzoni çdo bashkëpunim ose neutraliteti me të. Dhe për të shpëtuar nga dikotomia e rreme antagoniste një elitë duhet të rizbulojë rrënjët tona shpirtërore dhe simbolet ezoterike, dhe kuptimin e vërtetë prapa tyre.

https://albanianthirdposition.wordpress.com/2021/06/08/mashtrimi-masonik-masonic-fraud/?fbclid=IwAR0atifGD0IoWxLCfjQDP6sla8vQxiGAcm7dZC5lSbi65WGqJ6t48RmqEZw