Verbti

Verbti. Figurë në mitologjinë e Shqipërisë veriore. Verbti, nga shq. i verbër, është perëndi e motit, sikundër është edhe shoqi i tij Shurdhi, nga i shurdhër. Verbti është perëndi e zjarrit dhe e erës së veriut, që fryn flakët e zjarrit. Ai ka pushtet edhe mbi ujin. Nga emri nënkuptohet se nuk sheh, por në të vërtetë sheh shumë mirë dhe i ndëshkon ata që flasin keq për të. Në Dukagjin e në Malësi të Vogël, Shën Verbti ka qenë perëndia i stuhisë së breshrit dhe shtëpinë e kishte lart në re. Në Shalë quhej Rmoria, ndoshta nga lat. rumor, 'britma, zhurmë, potere.' Kur kjo perëndi stuhie afrohej me retë e saj të errëta, fiset malësore qitnin push-kë për ta dëbuar. Në Shalë ishte zakon të hidhnin në oborre drapërinj e pishtarë, në mënyrë që shpirtrat e këqinj të lëndoheshin prej tyre, kurse në Malësinë e Vogël u binin kambanave për t'i trembur. Në Këlmend, madje, foshnjat i nxirrnin jashtë t'i rrihte breshri, sepse mendohej që kështu stuhia fashitej. Baroni Franc Nopça (1877-1933) shkruan se, më 1913, shaljanët shtinë me armë në drejtim të stuhisë që po afrohej dhe u mbushën me gëzim kur panë se perëndia i stuhisë kaloi në tokat e shoshjanëve, kështuqë vreshtat e tyre nuk pësuan gjë.