Vëllamia

Vëllezër Gjaku. Zakon popullor. Sikundër në vendet e tjera të Ballkanit, dy djem të rinj, që ishin të lidhur me shpirt me njëri-tjetrin, mund të vendosnin të bëheshin vëllezër gjaku për jetë. Ky vendim kryhej me ceremoni, gjatë së cilës gjaku i të dyve përzihej dhe pastaj pihej prej tyre. Djemtë shtrëngonin me një fije peri gishtin e vogël të dorës së djathtë në mënyrë që gjaku të mblidhej në majë të gishtit. Me një gjilpërë shponin gishtin dhe, me gjakun që dilte, njomnin një copë sheqer, të cilën e hanin të dy. Pas kësaj, e përqafonin njëri-tjetrin dy herë duke thënë "për hajër qoftë!"

Në Shqipërinë jugore, vëllai i gjakut quhet vëllam, nga shq. vëlla, një term që ka hyrë në gr. e sot. në trajtën pAdunç. Shqiptarët veriorë përdorin termin probatim, nga serbokr. pobratim, 'vëlla gjaku.' Ka edhe motra gjaku, dhe ato quhen motërmë në Shqipërinë jugore, me prejardhje nga shq. motër.

Ndër shqiptarët ortodoksë, ky institut kishte marrë bekimin e Kishës. Të dy shokët, që' bëheshin vëllezër gjaku, bekoheshin nga prifti dhe merrnin pjesë në kungim.