Himn homerik: per Vidasin

ἀμφί μοι Ἑρμείαο φίλον γόνον ἔννεπε, Μοῦσα,
αἰγιπόδην, δικέρωτα, φιλόκροτον, ὅστ᾽ ἀνὰ πίση
δενδρήεντ᾽ ἄμυδις φοιτᾷ χορογηθέσι νύμφαις,
αἵ τε κατ᾽ αἰγίλιπος πέτρης στείβουσι κάρηνα
5Πᾶν᾽ ἀνακεκλόμεναι, νόμιον θεόν, ἀγλαέθειρον,
αὐχμήενθ᾽,

M'difto, Zanë, për të dashtunin djal' t'Hermesit,
me kam' dhije e dy brina n'krye, fort i dhanun mas zhurmnis',
tu livadhis dorë m'dorë me zana të malësis',
shkelin te shkrepi majemali
tu thirr Vidasin, zotin e çobanit, shpupurisun
me flokë drite...

ἀμφί μοι Ἑρμείαο φίλον γόνον ἔννεπε, Μοῦσα,
αἰγιπόδην, δικέρωτα, φιλόκροτον, ὅστ᾽ ἀνὰ πίση
δενδρήεντ᾽ ἄμυδις φοιτᾷ χορογηθέσι νύμφαις,
αἵ τε κατ᾽ αἰγίλιπος πέτρης στείβουσι κάρηνα
Πᾶν᾽ ἀνακεκλόμεναι, νόμιον θεόν, ἀγλαέθειρον,
αὐχμήενθ᾽, ὃς πάντα λόφον νιφόεντα λέλογχε
καὶ κορυφὰς ὀρέων καὶ πετρήεντα κάρηνα.
φοιτᾷ δ᾽ ἔνθα καὶ ἔνθα διὰ ῥωπήια πυκνά,
ἄλλοτε μὲν ῥείθροισιν ἐφελκόμενος μαλακοῖσιν,
ἄλλοτε δ᾽ αὖ πέτρῃσιν ἐν ἠλιβάτοισι διοιχνεῖ,
ἀκροτάτην κορυφὴν μηλοσκόπον εἰσαναβαίνων.
πολλάκι δ᾽ ἀργινόεντα διέδραμεν οὔρεα μακρά,
πολλάκι δ᾽ ἐν κνημοῖσι διήλασε θῆρας ἐναίρων,
ὀξέα δερκόμενος: τότε δ᾽ ἕσπερος ἔκλαγεν οἶον
ἄγρης ἐξανιών, δονάκων ὕπο μοῦσαν ἀθύρων
νήδυμον

M'difto, Zanë, për të dashtunin djal' t'Hermesit,
me kam' dhije e dy brina n'krye, fort i dhanun mas zhurmnis',
tu livadhis dorë m'dorë me zana të malësis',
shkelin te shkrepi majemalit
tu i thirr Vidasit, zotit të bagtisë,
me flokë drite shpupurisë
ka për vete krejt malet e nalta, kreshta t'gurta
e majet me borë,
mes gëmushash endet nalt e poshtë,
ku lëvrijnë rrjedha të buta,
tash vërtik drejt ma të naltës majemali,
ku rrijnë dhentë te tëbani.
shpesh shkrepa të argjendtë tu përshkue
shpesh atje kafshë t'u gjahtue
me sy të mbrehtë tu shikue
veç në mbramje kur vjen prej gjahu,
buçet e amla kangë prej fyejve të kallamit

nuk i del para as zani
i zogut, që n'pranverën e lulëzueme në petale
vajin qet tu i marrë oshtimë kangës.
e me të atëherë Zanat e malit ia marin kangës
tu hedh hapa te kroni me ujë të zi
në valle! në krye të malit ushëton jehonë!
e knej Zoti e anej kori, atëherë në mes hapërojnë,
me hap të lehtë valles ia marrin, me nji petkë luqërbulli në shpinë hedh,
ushtojnë tu madhnue me valle në të butat
livadhe, aty ku erë e mira zambaku e shafrani
përzihet e nuk pikaset midis bari

ἀμφί μοι Ἑρμείαο φίλον γόνον ἔννεπε, Μοῦσα,
αἰγιπόδην, δικέρωτα, φιλόκροτον, ὅστ᾽ ἀνὰ πίση
δενδρήεντ᾽ ἄμυδις φοιτᾷ χορογηθέσι νύμφαις,
αἵ τε κατ᾽ αἰγίλιπος πέτρης στείβουσι κάρηνα
Πᾶν᾽ ἀνακεκλόμεναι, νόμιον θεόν, ἀγλαέθειρον,
αὐχμήενθ᾽, ὃς πάντα λόφον νιφόεντα λέλογχε
καὶ κορυφὰς ὀρέων καὶ πετρήεντα κάρηνα.
φοιτᾷ δ᾽ ἔνθα καὶ ἔνθα διὰ ῥωπήια πυκνά,
ἄλλοτε μὲν ῥείθροισιν ἐφελκόμενος μαλακοῖσιν,
10ἄλλοτε δ᾽ αὖ πέτρῃσιν ἐν ἠλιβάτοισι διοιχνεῖ,
ἀκροτάτην κορυφὴν μηλοσκόπον εἰσαναβαίνων.
πολλάκι δ᾽ ἀργινόεντα διέδραμεν οὔρεα μακρά,
πολλάκι δ᾽ ἐν κνημοῖσι διήλασε θῆρας ἐναίρων,
ὀξέα δερκόμενος: τότε δ᾽ ἕσπερος ἔκλαγεν οἶον
ἄγρης ἐξανιών, δονάκων ὕπο μοῦσαν ἀθύρων
νήδυμον: οὐκ ἂν τόν γε παραδράμοι ἐν μελέεσσιν
ὄρνις, ἥτ᾽ ἔαρος πολυανθέος ἐν πετάλοισι
θρῆνον ἐπιπροχέουσ᾽ ἀχέει μελίγηρυν ἀοιδήν.
σὺν δέ σφιν τότε Νύμφαι ὀρεστιάδες λιγύμολποι
φοιτῶσαι πύκα ποσσὶν ἐπὶ κρήνῃ μελανύδρῳ
μέλπονται: κορυφὴν δὲ περιστένει οὔρεος Ἠχώ:
δαίμων δ᾽ ἔνθα καὶ ἔνθα χορῶν, τοτὲ δ᾽ ἐς μέσον ἕρπων,
πυκνὰ ποσὶν διέπει, λαῖφος δ᾽ ἐπὶ νῶτα δαφοινὸν
λυγκὸς ἔχει, λιγυρῇσιν ἀγαλλόμενος φρένα μολπαῖς
25ἐν μαλακῷ λειμῶνι, τόθι κρόκος ἠδ᾽ ὑάκινθος
εὐώδης θαλέθων καταμίσγεται ἄκριτα ποίῃ.

M'difto, Zanë, për të dashtunin djal' t'Hermesit,
me kam' dhije e dy brina n'krye, fort i dhanun mas zhurmnis',
tu livadhis dorë m'dorë me zana të malësis',
shkelin te shkrepi pjerrtë i majemalit
tu i thirr Vidasit, zotit të bagtisë,
me flokë drite shpupurisë
që ka për vete krejt male t’nalta, kreshta t'gurta
e suka me borë,
mes gëmushash endet nalt e poshtë,
ku lëvrijnë rrjedha të buta,
tash vërtik drejt ma të naltës majemali,
ku rrijnë dhentë te tëbani.
shpesh shkrepa të argjendtë tu përshkue
shpesh atje kafshë t'u gjahtue
me sy të mbrehtë tu shikjue
veç në mbramje kur vjen prej gjahu,
buçet e amla kangë prej fyejve të kallamit
nuk i del para as zani
i zogut, që n'pranverën e lulëzueme në petale
vajin qet tu ia thanë oshtimë kangës.
e me të atëherë Zanat e malit ia marin kangës
te kroni me ujë të zi tu hedh hapa
në valle! në krye të malit ushëton jehonë!
e knej Zoti e anej kori, atëherë në mes hapërojnë,
me hap të lehtë valles ia marrin, me nji petkë luqërbulli në shpinë hedh,
ushtojnë tu madhnue me valle në të butat
livadhe, aty ku erë e mira zambaku e shafrani
përzihet e nuk pikaset midis bari

ἀμφί μοι Ἑρμείαο φίλον γόνον ἔννεπε, Μοῦσα,
αἰγιπόδην, δικέρωτα, φιλόκροτον, ὅστ᾽ ἀνὰ πίση
δενδρήεντ᾽ ἄμυδις φοιτᾷ χορογηθέσι νύμφαις,
αἵ τε κατ᾽ αἰγίλιπος πέτρης στείβουσι κάρηνα
5Πᾶν᾽ ἀνακεκλόμεναι, νόμιον θεόν, ἀγλαέθειρον,
αὐχμήενθ᾽ ὃς πάντα λόφον νιφόεντα λέλογχε
καὶ κορυφὰς ὀρέων καὶ πετρήεντα κάρηνα.
φοιτᾷ δ᾽ ἔνθα καὶ ἔνθα διὰ ῥωπήια πυκνά,
ἄλλοτε μὲν ῥείθροισιν ἐφελκόμενος μαλακοῖσιν,
10ἄλλοτε δ᾽ αὖ πέτρῃσιν ἐν ἠλιβάτοισι διοιχνεῖ,
ἀκροτάτην κορυφὴν μηλοσκόπον εἰσαναβαίνων.
τότε δ᾽ ἕσπερος ἔκλαγεν οἶον
ἄγρης ἐξανιών, δονάκων ὕπο μοῦσαν ἀθύρων
νήδυμον: οὐκ ἂν τόν γε παραδράμοι ἐν μελέεσσιν
ὄρνις, ἥτ᾽ ἔαρος πολυανθέος ἐν πετάλοισι
θρῆνον ἐπιπροχέουσ᾽ ἀχέει μελίγηρυν ἀοιδήν.
σὺν δέ σφιν τότε Νύμφαι ὀρεστιάδες λιγύμολποι
φοιτῶσαι πύκα ποσσὶν ἐπὶ κρήνῃ μελανύδρῳ
μέλπονται: κορυφὴν δὲ περιστένει οὔρεος Ἠχώ:
δαίμων δ᾽ ἔνθα καὶ ἔνθα χορῶν, τοτὲ δ᾽ ἐς μέσον ἕρπων,
πυκνὰ ποσὶν διέπει, λαῖφος δ᾽ ἐπὶ νῶτα δαφοινὸν
λυγκὸς ἔχει, λιγυρῇσιν ἀγαλλόμενος φρένα μολπαῖς
ἐν μαλακῷ λειμῶνι, τόθι κρόκος ἠδ᾽ ὑάκινθος
εὐώδης θαλέθων καταμίσγεται ἄκριτα ποίῃ.

Mbi birin e dashtun t'Hermesit më difto, Zanë,
kambë dhije e dy brina n'krye, zhurmëdashës,që nalt në luadhe
malësie bashkë shëtit me valledashëset zana,
te kreshta ku s'rrinë as dhitë shkelin në maje,
Vidasin thirrin, zotin e çobejve, flokëverdhin,
të palamin, që tana malet e dëborta merr
e kreshta nakesh e të gurtat karpa.
shëtit këtu e atje mes shkurrnajave të denduna,
ndonjëherë i shtyem prej rrjedhave të buta,
ndonjiherë te kepat në maje vërdalloset,
tej majes ku dhentë mrizojnë.
atëherë n'muzg vikat vetë,
prej gjahut kthehet, me fyej kangën merr
amël! nuk ia kalon në kangë as
zogu, që në pranverën e mugullisin në petale
vajtimin hedh za i amël i kangës.
tok rrin me zana mali kangëtare,
ecin ngjeshun tu u çapit te kroni ujëzi
tu vallëzue!prej maje vajton në mal jehu!
zoti këndej e andej kori, tani në mes ecë,
afër hapat ai i qet, gunën mbi shpinë të murrme
luqërbulli, këlthasin gazmojnë me zemër vallzojnë
në butat luadhe, ku shafrani e zambaku
erëmirë harlisen i përzimë mes bari.

perkthim i fjaleperfjalshem:

Mbi birin e dashtun t'Hermesit më difto, Zanë,
kambë dhije me dy brina, zhurmëdashës, që nalt n’luadhe
malësie bashkë shëtit me valledashëset zana,
poshtë ku s'rrinë as dhitë te guri shkelin në maje,
Vidasin thirrin, zotin e çobejve, flokëverdhin,
të palamin, që tana malet e dëborta merr
e kreshta malesh e të gurtat karpa.
shëtit këtu e atje mes shkurrnajave të denduna,
ndonjëherë i shtyem prej rrjedhave të buta,
ndonjiherë te kepat në maje vërdalloset,
tej maja ku dhentë mrizojnë.
atëherë n'muzg vikat vetë,
prej gjahut kthehet, me fyej kangën merr
amël! nuk ia kalon në kangë as
zogu, që në pranverën e mugullisin në petale
vajtimin hedh za i amël i kangës.
tok rrin me zana mali kangëtare,
ecin ngjeshun tu u çapit te kroni ujëzi
tu vallëzue! prej maje vajton në mal jehu!
zoti këndej e andej kori, tani në mes ecë,
afër hapat ai i qet, gunën n’shpinë të murrmët
e luqërbulli ka, këlthasin gazmojnë me zemër vallzojnë
në butat luadhe, ku shafrani e zambaku
erëmirë harlisen i përzimë mes bari.