Cinglë (cingla): shkopacingël, shkopacingthi, kut-galec, cinglazi, cingula-pjekthi, mash e klinëz, pjekacingthi, kliskë, klishkë, klinë, klinazi, klishkazi etj.
Cingla luhet me dy shkopinj, një të vogël si ndonjë pëllëmb e gjysëm të gjatë, të prerë me qepa, për së kijthi në të dy majat, që i thonë cingël dhe galec. Edhe një shkop (kut, pjek), të gjatë 3-4 pëllëmbë, me të cilin vrëngëllijnë nga gropa cingëlin o i bjen sa pa rënë mbi tokë.
Cagë (caga): Në lodrën e cingëlit është guri me faqe të sheshtë i ngulur në tokë, në mënyrë që faqeja të jetë ndonjë gisht përmbi dhé; mbi këtë faqe mbështesin galecin (cingëlin) dhe i bjenë me kut mbi qep, që të këcenjë lartë dhe ta presi prapë me kut për t'e sjellur sa larg e më larg.
# Cagë është edhe vashda, gropa, goja e gjat e e thellë mbi të cilën mbështesin kryqëthi galecin; gjatë cagës fusin majën e kutit gjer ndënë galecin dhe tuke e përdorur si vrëngël sjellin cingëlin sa larg e më larg në mënyrë që të mos i presin hovin o mos t'e zënë nd'erë ana kundërshtare.
Pano Tase - Fjalorth i ri - Tiranë 1941